In Frankrijk is een schokkend misbruik aan het licht gekomen rond een voormalige ambtenaar van het ministerie van Cultuur. Uit verklaringen van tientallen sollicitanten blijkt dat de man tijdens sollicitatiegesprekken systematisch diuretica toevoegde aan koffie of thee om hen plots een dringende behoefte tot plassen te bezorgen — waardoor zij uiteindelijk moesten urineren in het openbaar, natte kleding kregen of extreem vernederd aanvoelden. Minstens 240 vrouwen beweren slachtoffer te zijn van deze methode, die vaak plaatsvond tijdens sollicitaties tussen 2011 en 2019.
De eerste signalen van onregelmatigheden kwamen in 2018, toen collega’s van de ambtenaar melding maakten van ongepast gedrag. Politieonderzoek bracht een bestand aan het licht met de naam “Experiments”, vol notities over geslaagde “testen” en beschrijvingen van slachtoffers — inclusief foto’s van benen en reacties. Kort daarna werd de man uit zijn ambt ontheven en formeel in beschuldiging gesteld wegens toediening van verboden middelen, drugging en seksueel misbruik. De gerechtelijke procedure verloopt traag, terwijl de psychische en maatschappelijke impact bij de slachtoffers blijft doorwegen.
Een van de vrouwen, een marketingdeskundige uit Lille, vertelt over haar ervaring in 2015. Vol spanning en hoop arriveerde zij in Parijs voor een sollicitatiegesprek bij het ministerie. Uit beleefdheid nam ze de aangeboden koffie aan, zonder te bedenken wat er zou kunnen gebeuren. Kort daarna werd ze meegesleept op een lange wandeling door de stad — ver weg van toiletten. Ze kreeg plots een ondraaglijke drang om te plassen. “Mijn hart bonsde, mijn handen trilden en ik dacht dat ik ging flauwvallen,” zei ze later. Uiteindelijk moest ze haar plas ophouden tot ze vlak bij een tunnel stond, waar ze op het randje van een brug en onder bruglicht moest uitwijken — in het volle zicht van voorbijgangers. Het urineverlies kwam abrupt. Ze voelde zich beschaamd, vernederd en diep geschokt.
Veel vrouwen vertelden soortgelijke, traumatische ervaringen. Sommigen raakten later teruggetrokken, vermeden sollicitaties, of kregen last van angst, depressies en post-traumatische stress. Een ander slachtoffer, 28 jaar oud, kreeg tijdens de wandeling ook een koffie aangeboden waarin, naar later bleek, het vochtafdrijvende middel zat. Hoewel ze onmiddellijk een wc vroeg, werd haar geweigerd omdat zij haar tas moest achterlaten. Toen ze wist dat ze geen geld had voor een wc — en hij ook niet wilde betalen — verzuchtte ze dat het voelde “alsof een volwassene tegen een kind praat.” Uiteindelijk moest ze op straat plassen. De nasleep was psychisch zwaar: misselijkheid, flauwvallen en schaamte maakten dat ze wekenlang niet werkte.
De omvang van deze zaak is groot. Experts spreken over “chemische overheersing”: niet over toeval of een incident, maar over systematisch misbruik. Het betreft duidelijk doelgerichte manipulatie met diuretica om seksuele controle uit te oefenen via fysiek ongemak en vernedering. De slachtoffers zeggen dat zij zonder toestemming werden blootgesteld aan deze middelen, en dat het misbruik alle normen van fatsoen en veiligheid tart.
Tot op heden wacht de Franse justitie op de inhoudelijke behandeling van de zaak. Ondanks dat de ambtenaar in 2019 uit zijn functie werd gezet, werkt hij nog in de private sector. Slachtoffers en advocaten klagen over de traagheid waarmee de zaak vordert en spreken van een nieuwe traumatisering door telkens opnieuw geconfronteerd te worden met de feiten. Sommigen kregen inmiddels civiele schadevergoedingen, maar velen vinden dat strafrechtelijke erkenning en gerechtigheid uitblijven.
Voor velen is het duidelijk: deze zaak is meer dan een uit de hand gelopen sollicitatie. Het is een waarschuwing dat misbruik via “drinkjes” — onder het mom van een normale procedure — nooit uit te sluiten is. Vrouwen recht door zee zeggen dat bewustzijn, openheid en gerechtigheid het enige middel is om dit patroon te doorbreken.
De gerechtelijke procedure loopt door. Slachtoffers en maatschappelijke organisaties dringen aan op versnelde berechting, strengere maatregelen tegen chemische submissie en betere bescherming tijdens sollicitaties en in werkomgevingen.
