DORDRECHT – Zes jaar geleden kreeg het leven van Dana (48) uit Dordrecht een dramatische wending. Ze bleek te lijden aan acute leukemie, een agressieve vorm van bloedkanker, waarbij haar kansen om te overleven nauwelijks groter waren dan twintig procent. Vandaag is ze er nog, dankzij twee levensreddende stamceltransplantaties van onbekende donoren.
Schokkende diagnose
Dana herinnert zich de dag van de diagnose alsof het gisteren was. „Er werden geen goede cellen meer aangemaakt in mijn lichaam. Mijn lichaam vulde zich langzaamaan alleen nog met leukemiecellen,” vertelt ze. Alsof dat nog niet genoeg was, bleek zij de meest ongunstige vorm van de ziekte te hebben. „Mijn overlevingskans zakte meteen naar twintig procent, als het niet nog lager was.”
Voor Dana en haar gezin volgden moeilijke gesprekken. Haar kinderen hadden net de film Achtste Groepers Huilen Niet gezien en begrepen daardoor een beetje wat kanker betekende. „Ze vroegen me rechtuit: ga jij nu dood, mama?”
Enige hoop: stamceldonor
De enige kans voor Dana was een stamceltransplantatie. Maar het vinden van een geschikte donor is vaak een race tegen de klok. In Nederland melden zich steeds minder jonge donoren, terwijl juist hun stamcellen de grootste kans op genezing bieden.
„De jongeren zijn nodig,” benadrukt Anouska Louwerse van Stichting Matchis. „Hun stamcellen hebben de beste kwaliteit. Gelukkig groeit het aantal donoren nog wel, maar de aanwas onder jongeren stokt.”
Dubbele redding
Dana had geluk: er werd niet één, maar zelfs twee keer een geschikte donor voor haar gevonden, omdat de leukemie na de eerste behandeling terugkeerde. „Het was ongelooflijk dat er wéér iemand ergens op de wereld was die mij een kans kon geven. Zonder hen was ik er niet meer geweest.”
De weg terug bleek zwaar. „Ik ben twintig kilo kwijtgeraakt, had geen kracht meer in mijn benen en moest in een rolstoel het ziekenhuis verlaten.” Toch zette Dana stap voor stap door. „Met mijn kale hoofd en rollator ben ik gewoon weer gaan wandelen door de wijk. Vanaf daar bouwde ik langzaam weer op.”
Eeuwige dankbaarheid
Beide transplantaties sloegen aan. Haar lichaam accepteerde de stamcellen en ze wist de ziekte te overwinnen. Dana is de donoren, die ze nooit persoonlijk heeft ontmoet, intens dankbaar. „Iemand, ergens ter wereld, heeft geheel belangeloos mij en mijn gezin een tweede kans gegeven. Er bestaat geen mooier cadeau dan dat.”
Week van de Stamceldonor
Het verhaal van Dana wordt gedeeld tijdens de Week van de Stamceldonor, waarin aandacht wordt gevraagd voor het belang van stamceldonoren. Alleen al in Nederland wachten ieder jaar honderden patiënten op een match.
„Ik hoop dat mijn verhaal jongeren inspireert om zich aan te melden,” besluit Dana. „Want zonder die twee mensen die hun stamcellen doneerden, was ik hier vandaag niet meer geweest.”
