De rechtbank Oost-Brabant heeft een celstraf van zes jaar geëist tegen een 44-jarige man uit Waalre die volgens het Openbaar Ministerie verantwoordelijk is voor een explosie bij de woning van een politieagent in Best. De dader zou uit wraak hebben gehandeld omdat de agent meerdere bekeuringen aan zijn zoon had uitgeschreven. De zaak, die bijna vijf jaar na dato dient, legt indringend bloot hoe een reeks verkeersboetes kon escaleren tot een gewelddadige aanslag aan de rand van een Brabants woonerf.
Nacht van 12 op 13 december 2020: vuurbal in rustige woonstraat
In de nacht van 12 op 13 december 2020 werd de stilte in de Bestse wijk abrupt doorbroken door een enorme knal en een metershoge vuurbal. Onder de carport van de agent ontplofte een zwaar vuurwerkexplosief, waarbij ramen versplinterden en delen van de carport vlam vatten. In de woning lagen de vrouw van de agent en twee jonge kinderen te slapen; zij raakten niet gewond, maar de schok was groot en de materiële schade aanzienlijk. De straat Boksprong veranderde in seconden van een rustige woonomgeving in een plaats delict met brokstukken en verbrande geveldelen.
Het explosief: een ‘Giant Maroon’ met benzine
Volgens het dossier ging het om een zogenoemde Giant Maroon, een extreem krachtig grondsalute-vuurwerk met veel flitspoeder, waaraan een fles benzine was vastgetapet. Zulke explosieven vallen in de professionele categorie F4 en worden door deskundigen gezien als potentieel dodelijk en in staat om forse structurele schade te veroorzaken. Het Nederlands Forensisch Instituut en vuurwerkexperts waarschuwen al langer dat zwaardere maroons en vergelijkbare knalvuurwerken (zoals Cobra-varianten) door hun hoeveelheid flitskruit ver uitstijgen boven consumentenvuurwerk en steeds vaker opduiken bij zware incidenten.
Motief volgens het OM: woede na vierde boete
De kern van het motief, stelt het Openbaar Ministerie, ligt in een reeks incidenten rond de zoon van de verdachte. De jongen kreeg meerdere boetes, onder meer in de nabijheid van de agent, die in Veldhoven als wijkagent actief was. Toen er op 11 december 2020 opnieuw een forse bekeuring volgde, zou voor de vader de maat vol zijn geweest. In berichten die door justitie zijn ontsleuteld, klinkt volgens de officier van justitie woede door en wordt gesproken over het ‘een cadeautje geven’ aan de agent. De dag erna volgden een voorverkenning en in de daaropvolgende nacht de aanslag.
Verdediging: ‘tunnelvisie’ en ontkenning
De verdachte ontkent elke betrokkenheid. In de zittingszaal sprak hij uitgebreid, ondanks zijn aangekondigde zwijgrecht. Hij houdt vol dat hij geen opdracht heeft gegeven en dat de verdenking berust op aannames en losse fragmenten die in zijn nadeel zijn uitgelegd. Zijn raadsman betoogt dat het onderzoek te weinig kritisch is geweest richting de betrokken agent en dat de bewijsstukken – variërend van zoekgeschiedenis tot berichten – ieder afzonderlijk niet overtuigen en gezamenlijk evenmin het wettelijk en overtuigend bewijs vormen. De verdediging spreekt van tunnelvisie: eenmaal gefixeerd op de vader zijn alternatieve scenario’s onvoldoende onderzocht.
De eis: zes jaar cel
De officier van justitie vindt de optelsom van omstandigheden wél doorslaggevend: de ontploffing bij het huis van een agent met een slapend gezin binnen, de professionele aard van het explosief en de voorafgaande communicatie duiden op gerichte intimidatie en vergelding. Daarom is zes jaar gevangenisstraf geëist. De strafmaat weerspiegelt volgens het OM de ernst van het feit en de impact op de slachtoffers, die tot op de dag van vandaag klachten en angst ervaren. De agent heeft het korps inmiddels verlaten; ook dat wordt door het OM in de afweging betrokken als indicatie van blijvende gevolgen.
Juridisch kader: brandstichting en explosie met levensgevaar
Juristen wijzen erop dat het opzettelijk tot ontploffing brengen van zwaar vuurwerk bij een woning in de strafrechtelijke praktijk dikwijls wordt geduid als (poging tot) brandstichting en het teweegbrengen van een ontploffing met levensgevaar voor bewoners en omwonenden. In zaken waar professionele explosieven of F4-vuurwerk worden gebruikt, leggen rechtbanken doorgaans zwaardere straffen op vanwege de onvoorspelbaarheid en kracht van het middel. De locatie – een woonwijk – en de aanwezigheid van kinderen tellen daarin zwaar mee.
De bewijsvoering onder de loep
Centraal in de bewijsconstructie staan ontsleutelde digitale communicatie, locatiegegevens en verklaringen over een voorverkenning. Het OM ziet daarin een patroon: boosheid escaleert tot afspraken en uitvoering. De verdediging plaatst vraagtekens bij causaliteit en betrouwbaarheid: is er voldoende onafhankelijk, forensisch bewijs dat de verdachte direct verbindt aan het plaatsen of laten plaatsen van het explosief? Ook het ontbreken van direct technisch bewijs – denk aan DNA of vingerafdrukken op de explosieve constructie – kwam ter sprake, al is het in dit soort zaken niet ongebruikelijk dat sporen door hitte en verbranding onbruikbaar worden.
Slachtofferperspectief: blijvende impact op gezin
Hoewel er die nacht niemand fysiek gewond raakte, benadrukken slachtofferverklaringen de mentale en praktische gevolgen. De ontploffing maakte een einde aan het gevoel van veiligheid in de eigen woning, precies de plaats die bescherming zou moeten bieden. De combinatie van een nachtelijke knal, brandende onderdelen en glasscherven, plus de wetenschap dat het huis doelwit was, leidt vaak tot langdurige stressklachten. In deze zaak is ook het professionele leven van de agent ingrijpend veranderd.
Vuurwerk als dreigingsmiddel: bredere context
De zaak past in een bredere zorg bij politie en justitie over het gebruik van zwaar, illegaal vuurwerk bij intimidatie en afrekeningen. Grote knalvuurwerken met flitspoeder – zoals maroons – zijn door hun explosieve kracht aantrekkelijk als dreigingsmiddel, maar ontwrichten ook woonwijken en brengen omstanders in gevaar. Het Dreigingsbeeld Milieucriminaliteit signaleert al jaren dat de zwaarte en beschikbaarheid van dit soort artikelen toeneemt, mede door grensoverschrijdende handel en verschillen in regelgeving.
Vervolg: uitspraak geagendeerd
Na een felle zitting waarin aanklager en verdediging lijnrecht tegenover elkaar stonden, is de zaak door de meervoudige strafkamer in beraad genomen. De rechtbank heeft aangegeven op 9 oktober uitspraak te doen. Tot die tijd is het wachten op het oordeel of de losse puzzelstukken volgens de rechters samen het bewijs vormen voor een gerichte wraakactie, of dat twijfel de doorslag geeft en vrijspraak moet volgen.
Zittingsdag en OM-kader
De behandeling vond plaats op 25 september bij de rechtbank Oost-Brabant. Het OM plaatst de zaak expliciet in de context van agressie en bedreiging richting functionarissen en hun gezinnen, mede omdat het doelwit een agent was. Het motief – de reeks boetes – maakt de zaak juridisch niet complexer, maar moreel wel pregnanter: vergelding voor handhaving in de privésfeer van een diender is volgens het OM een directe aantasting van de rechtsorde.
Met de eis van zes jaar cel zet het OM hoog in. De komende uitspraak moet duidelijk maken waar voor de rechtbank de grens ligt tussen vermoedens en bewijs in een dossier dat balanceert op de snijlijn van digitale sporen, context en een explosie die een hele straat deed opschrikken.
