Een van de vier verdachten in de zaak rond de verwoestende explosie aan de Tarwekamp in Den Haag is maandag in de rechtbank uit zijn dak gegaan toen de rechter besloot zijn voorarrest te verlengen. De 33-jarige man, aangeduid als Adil A., uit Oosterhout schreeuwde luidkeels “Bullshit, bullshit!” toen hij hoorde dat hij voorlopig niet op vrije voeten komt. Zijn woede-uitbarsting zette de zaal op scherp en markeert een nieuw scherp hoofdstuk in een zaak die Nederland sinds december in zijn greep houdt.
Het incident waar deze zaak om draait vond op 7 december plaats in een druk winkelgebied in Den Haag, waarbij een enorme explosie zes mensenlevens eiste. Drie mannen die direct betrokken zouden zijn bij de aanslag zitten vast op beschuldiging van moord of doodslag. Adil A. wordt ervan verdacht een ondersteunende rol te hebben gespeeld bij de voorbereiding van de aanslag. Omdat hij niet op de plaats delict aanwezig zou zijn geweest, geldt zijn scenario als iets lichter, maar desalniettemin van groot belang voor het strafrechtelijk onderzoek.
Tijdens de zitting in het Haagse Paleis van Justitie vroeg zijn advocaat opnieuw om vrijlating. Dat verzoek werd door de rechtbank afgewezen. Toen de voorzitter van de rechtbank hem verzocht stilte te betrachten, reageerde Adil A. niet onderdanig. “Hou zelf je mond,” zei hij, waarna hij door beveiliging werd afgevoerd naar de cel. De autoriteiten bevestigen dat dit niet de eerste keer is dat de verdachte zich zo uitlaat in de rechtszaal.
Volgens het Openbaar Ministerie werd de aanslag door Moshtag B. uit Roosendaal georkestreerd. Hij zou zijn plaatsgenoten Mourad B. en Ilyas B. hebben ingezet om de explosie te plegen uit wraak tegen een ex-vriendin. De rol van Adil A. betreft volgens justitie het logistieke of voorbereidende werk, zoals het verzamelen van middelen en het faciliteren van de uitvoering. Het onderzoeksteam wijst erop dat deze werkzaamheden essentieel waren om de aanslag mogelijk te maken.
De explosie schokte de stad Den Haag en leidde tot vragen over de beveiliging van winkelgebieden, het toezicht op verdachte transportbewegingen en de preventie van terrorisme binnen Nederland. Het feit dat de aanslag buiten de directe terrorismecontext valt en een persoonlijke wraakactie zou betreffen, maakt het ingewikkeld: de grens tussen georganiseerde criminaliteit, wraak en terroristisch handelen vervaagt.
Er is opvallend dat de verdachte, ondanks zijn jonge leeftijd en status als inwoner van Oosterhout, zich niet terughoudend toont in de rechtszaal. Rechtbankverslagen geven aan dat hij eerder een verzoek tot Opschorting van het voorarrest had ingediend, dat ook was geweigerd. Volgens zijn advocaat wordt hij onterecht beschuldigd van een prominentere rol dan hij daadwerkelijk had. In de juridische kring wordt gezegd dat de houding van de verdachte een strategisch effect kan hebben: door luid en zichtbaar te reageren, creëert hij media-aandacht en oefent hij druk op de procedure uit.
Voor de nabestaanden van de slachtoffers draagt de explosie een zware last. Naast het immense verdriet dat zij dragen — zes doden en meerdere gewonden — sluiten zij de hoop niet uit dat het hele plaatje helder wordt: wie precies welke rol had, hoe de planning verliep en wie verantwoordelijk is. Dat er een van de vier verdachten op deze manier reageert in de rechtszaal, wordt door betrokkenen gezien als respectloos en verdoezelend.
In de raadszaal werd veel aandacht besteed aan het veiligheidsprotocol van de rechtbank zelf, waar meerdere keren door de verdachte interventies werden geconstateerd. Het parket heeft inmiddels bevestigd dat alle gesprekken, rapporten en camerabeelden nauwgezet worden geanalyseerd in het kader van het voorarrestonderzoek en de vervolging. Volgens een woordvoerder “wordt geen enkele stap overgeslagen in het belang van de rechtsstaat en de slachtoffers”.
Terwijl het gerechtelijk traject zich verder ontvouwt, blijft het debat over de werkwijze van de politie, het OM en de gewoonte van verdachten om in de media te verschijnen levendig. Media-commentatoren merken op dat gevallen als deze mede de publieke discussie voeden over procedurele transparantie, de omgang met jongeren in het strafrecht en de grenzen van provocatie in de rechtszaal.
Voor het onderzoek naar de explosie aan de Tarwekamp ligt het zwaartepunt nu op het verzamelen van het bewijsmateriaal en het toewijzen van verantwoordelijkheden. De houding van Adil A. markeert in ieder geval dat het proces extra scherp in de gaten wordt gehouden—zowel door het publiek, als door de slachtoffers en hun nabestaanden.
