ZEVENAAR – Een topprestatie van zwemmer Albert Stienezen (60) uit Zevenaar. In maar liefst 14,5 uur zwom hij van Engeland naar Frankrijk — dwars door Het Kanaal. Midden in de nacht van vrijdag op zaterdag bereikte hij uitgeput maar euforisch de Franse kust, vlak onder Calais. Maandag staat hij gewoon weer op zijn werk.
In de woonkamer in Zevenaar hangt een groot spandoek met de woorden “Trots op jou, papa!”. Zijn kinderen en kleinkinderen glimmen van trots. “Hij heeft het gewoon gedaan,” zegt zijn vrouw Jolanda stralend. In de hal hangt nog zijn natte wetsuit te drogen. Albert lacht: “Even voelen… nee, nog niet helemaal droog.”
Zelf oogt hij alweer verrassend fit. “Ik heb wat spierpijn in mijn schouders, maar verder voel ik me prima,” vertelt hij nuchter.
Moeizame tocht
Halverwege de tocht leek het echter mis te gaan. “Na zeven uur zwemmen kon ik niets meer binnenhouden,” blikt hij terug. “Normaal neem ik elk uur een energiegel en wat water, maar dit keer lukte dat niet meer. Mijn maag zat op slot.”
Ondanks die tegenslag hield hij vol. Hij had gehoopt de oversteek binnen 12 tot 14 uur te voltooien, maar deed er uiteindelijk 14 uur en 37 minuten over. “Ik heb maar een uur verloren, dus dat valt me reuze mee,” zegt hij tevreden.
Start op het nippertje
Dat Albert dit jaar überhaupt kon starten, was nog even spannend. “Er zijn maar weinig boten beschikbaar om zwemmers te begeleiden,” legt hij uit. “Je moet je ruim van tevoren inschrijven. Mijn oorspronkelijke startdatum drie weken geleden ging niet door vanwege harde wind. Pas begin deze week hoorde ik dat het alsnog kon. Dit weekend was zo’n beetje de laatste kans van het seizoen. Ik had geluk.”
Jaren voorbereiding
Albert is een ervaren zwemmer en bereidde zich jarenlang voor op deze uitdaging. “Ik zwem vaak in de Oude IJssel, van Doetinchem naar Doesburg – dat is zo’n drie uur. Maar dat valt in het niet bij open zee,” vertelt hij.
Het koude water is voor hem geen probleem. Hij doet al jaren aan ijszwemmen. “De kou ben ik gewend, maar de wind is op zee een veel grotere factor. Twee weken geleden heb ik nog geoefend bij windkracht 6 om me daarop voor te bereiden.”
Twijfel onderweg
Toch waren er momenten van twijfel. “Na 7,5 uur zat ik pas op de helft en kon ik niets meer eten of drinken. Toen dacht ik echt: hoe ga ik dit volhouden? Maar vanaf de begeleidingsboot moedigen ze je continu aan. Dat helpt enorm. Toen ik nog drie uur moest, dacht ik: dit is hetzelfde als mijn gebruikelijke tocht van Doetinchem naar Doesburg. Dus ik wist: dit kan ik.”
De laatste loodjes
De laatste kilometers bleken het zwaarst. “Je ziet de kust, maar het lijkt alsof je niet dichterbij komt,” vertelt Albert. “De stroming is daar enorm sterk, dus je komt nauwelijks vooruit. Maar toen ik eindelijk in het donker de rotsen raakte, dacht ik alleen maar: ik heb het gered.”
Volgende uitdaging
Na zijn overwinning wacht nu wat rust — al niet voor lang. “Ik neem een paar weken vrij om bij te komen,” zegt hij, “maar in februari doe ik mee aan het EK ijszwemmen. Die uitdaging ligt al op me te wachten.”
(Bron: Omroep Gelderland)
