In Dordrecht heeft een gezin besloten hun twee dochters van School Mühring te halen nadat herhaaldelijke racistische voorvallen de schoolomgeving onveilig maakten. De ouders spreken van verlies van vertrouwen, bezorgdheid om de mentale gezondheid van hun kinderen en een urgente wens om hun dochters te beschermen tegen verder oplopende spanningen.
Het gezin – bestaande uit vader, moeder en hun twee jonge dochters – verhuisde enkele jaren geleden naar de stad met de overtuiging dat hun kinderen een veilige, kansrijke en respectvolle schoolomgeving zouden krijgen. Wat begon met kleine opmerkingen en subtiele vooroordelen escaleerde langzaam maar zeker naar agressieve uitlatingen en intimidatie. Volgens de ouders gebeurde dit zowel op het schoolplein als in de klas, en ondanks meldingen bij de schoolleiding werd het patroon niet doorbroken.
Een van de dochters, destijds 10 jaar oud, werd het slachtoffer van pesterijen die expliciet raciale elementen bevatten. Na educatieve opmerkingen in de klas of zelfs in de pauze werd ze buitengesloten, bekritiseerd of geconfronteerd met onaardige grappen over haar achtergrond. De ouders voelden zich steeds meer opzijgeschoven door de school, die volgens hen onvoldoende ingreep of consequenties trok.
In gesprekken met omstanders en betrokkenen vertellen ze dat de spanning voor hun gezin dagelijks voelbaar was. De dochters kwamen huilend thuis, onzeker over hun plek, bang voor commentaar. Ouders legden herhaaldelijk contact met leraren en directie, drongen aan op gesprekken, opvangmaatregelen en intensieve begeleiding. Toch bleken de maatregelen minimaal en tijdelijk van aard — niet structureel genoeg om het onderliggende probleem aan te pakken.
Toen er een recent incident plaatsvond waarbij een klasgenoot met racistische bewoordingen een bedreigende grap maakte, zagen de ouders dat de situatie een kant op ging die hun kinderen psychisch niet aankonden. Die avond maakten ze de beslissing definitief: de dochters zouden niet meer terugkeren op School Mühring. Voor het gezin is het een pijnlijke stap, maar volgens hen onvermijdelijk.
In Dordrecht is de commotie groot. Onder ouders, buurtbewoners en onderwijsprofessionals wordt gesproken over de vraag in hoeverre scholen voldoende zijn toegerust om racisme actief te bestrijden. Voorstanders van het gezin benadrukken dat dit geen geïsoleerde zaak is: raciale intimidatie op school bestaat en moet structureel tegengegaan worden. Critici waarschuwen dat ontsnapping aan het probleem niet de oplossing is, dat juist in het onderwijs het gesprek gevoerd moet worden.
De schoolleiding van Mühring toont begrip voor de zorgen, maar stelt dat zij altijd naar oplossingen hebben gezocht. In officiële verklaringen is gesproken over incidentregistratie, gesprekken met ouders, anti-pestprotocollen en het actief bevorderen van diversiteit en inclusie. Toch wijst de ervaring van dit gezin op een kloof tussen beleid en praktijk — tussen regels op papier en veiligheid in het dagelijks leven.
Onderwijsspecialisten betogen dat racisme op scholen vaak subtiel begint, met kleine kwetsende opmerkingen of uitsluitingen, en zich pas later ontwikkelt tot meer schadelijke uitingen. Zij pleiten ervoor dat leraren en schoolleiders beter getraind worden in het herkennen van vooroordelen, in het voeren van moeilijke gesprekken en in het opzetten van veilige klasklimaatprocessen.
Voor het Dordtse gezin is het thuisonderwijs en alternatieven nu de directe oplossing. Ze onderzoeken andere scholen met beleid gericht op diversiteit, inclusie en anti-discriminatieprogramma’s. Daarbij blijven ze zich uitspreken over hun ervaringen, in de hoop dat hun vertrek bij Mühring niet onopgemerkt blijft en dat andere kinderen deze weg niet hoeven te bewandelen.
De stap om kinderen van school te halen is ingrijpend — een roep om verandering. De droom van een onbezorgde jeugd lijkt voor hen tijdelijk verbroken, maar hun strijd is niet voorbij. Het onderwijsdebat in Dordrecht zal ongetwijfeld intensiever gevoerd gaan worden, terwijl dit gezin zoekt naar een veilige plek waar hun dochters weer vrij en vol vertrouwen kunnen leren en opgroeien.
