In Zwijndrecht is onrust ontstaan binnen de familie achter Van der Valk nadat een deal met Centraal Orgaan opvang asielzoekers (COA) leidde tot verbitterde familieruzie. Wat aanvankelijk klonk als een zakelijke afspraak, mondde uit in verwijten, achterdocht en een gevoel van verraad bij een van de familieleden. Volgens de halfbroer van de betrokken eigenaar is hij door de deal “massaal misleid”, en dat zet de familieband op scherp.
De kern van het conflict is de overeenkomst die de Van der Valk-uitbater sloot met COA om asielzoekers te huisvesten in hun hotel in Zwijndrecht. Die stap is volgens de halfbroer genomen zonder zijn instemming of medeweten — wat voor hem onaanvaardbaar is. Hij stelt dat hij niet is geïnformeerd over de inhoud van de deal, de gevolgen voor het hotel en de reputatie, en dat hem geen keus is geboden. Waar het hotel voorheen bestemd was voor reguliere gasten, dreigt het door de COA-deal een heel ander imago en gebruik te krijgen. Voor hem voelt het als een harde inbreuk op vertrouwen en familieverantwoordelijkheid.
Volgens de halfbroer is de maat vol. Hij zegt zich misbruikt te voelen: terwijl hij dacht mede-eigenaar of betrokken partner te zijn, werd achter zijn rug om de knoop doorgehakt. De impact is volgens hem groot — niet alleen zakelijk, maar ook emotioneel. Hij vreest dat de waarde van het hotel daalt, dat de relatie met zakelijke partners en vaste gasten onder druk komt te staan, en dat zijn eigen reputatie aan schade onderhevig is. De angst is dat de COA-huisvesting het hotel een “asielopvang-imago” geeft, wat hij beschouwt als schadelijk voor de toekomst van het familiale bedrijf.
Binnen de familie is het conflict inmiddels openbaar. Er is sprake van verwijdering, wantrouwen en onzekerheid. Waar vroeger besluiten in gezamenlijk overleg lijken te zijn genomen, ervaart de halfbroer nu dat alles via één persoon is gegaan. Het adagium “familie voor alles” blijkt in de praktijk al snel fragiel als belangen, geld en externe partijen elkaar kruisen. Hij laat weten dat hij geen andere keuze ziet dan juridisch advies in te winnen over de gang van zaken. Een gerechtelijke procedure om zijn rechten te doen gelden ligt volgens hem nadrukkelijk op tafel.
Aan de andere kant is het management van het hotel vaag gebleven in details over de gemaakte afspraken met COA. Volgens ingewijden zou de deal mogelijkheden bieden voor extra inkomsten — een argument dat voor de uitbater zwaar weegt in onzekere economische tijden. Het hotel zou beschikken over voldoende kamers en faciliteiten — voor hem een logische stap om leegstand tegen te gaan. Daarnaast ziet de uitbater de samenwerking met COA als maatschappelijke bijdrage: het bieden van onderdak aan vluchtelingen en asielzoekers in een crisissituatie. Over de zorg voor privacy, veiligheid en integratie zou zijn nagedacht. Maar de twijfel van de halfbroer over de gevolgen is groot: het gevoel dat hij overvallen is door beslissingen zonder transparantie, knaagt aan het vertrouwen.
De publieke verontwaardiging over COA-deals met hotels heeft in Nederland de laatste jaren veel aandacht gekregen. Veel omwonenden, buurtverenigingen en zelfs lokale overheden dringen aan op duidelijke regelgeving, transparantie en inspraak wanneer hotels gebruikt worden als asielopvanglocatie. Kritiek gaat vaak over de gevolgen voor leefbaarheid, veiligheid en imago van een buurt. In dat licht plaatst de familieruzie in Zwijndrecht een menselijk en persoonlijk licht op de maatschappelijke discussie: waar sommige eigenaren de samenwerking zien als noodzakelijke en verantwoordelijke stap, voelt niet iedereen zich daar comfortabel bij — ook niet binnen de eigen familie.
Dat levert niet alleen spanningen op tussen familieleden, maar zet ook vraagtekens bij de besluitvorming binnen familiebedrijven. Wat zijn de rechten van mede-eigenaren of betrokken familieleden als grote beslissingen genomen worden? Hoe ver reikt hun inspraak en hebben zij recht op transparantie? In de zaak rond het Van der Valk-hotel in Zwijndrecht lijken die vragen actueler dan ooit.
De toekomst van de familieonderneming staat nu op het spel. Terwijl COA-huisvesting mogelijk doorgevoerd wordt, wachten alle betrokkenen in spanning af — de halfbroer of de uitbater, de andere familieleden én de buurt. Of de relatie gered kan worden, is onzeker. Wat vaststaat, is dat dit conflict laat zien hoe complex de belangen kunnen worden, wanneer groei, economische realiteit en maatschappelijke verantwoordelijkheid botsen met vertrouwen, familie en principes.
