Mallorca Mayhem: Uitsmijter versus Sprintsensatie – Durfal ontsnapt aan menselijke muur bij BCM-uitgang
Wie Mallorca zegt, zegt zon, zee… en nachtleven dat tot zonsopgang knettert. En wie Mallorca zegt, zegt BCM: dé club waar feesten een beleving is, compleet met wereld-DJ’s, lichtshows die je auditief tranceren en tijd is iets dat gewoon even stopt. Maar afgelopen weekend nam de magie bij de uitgang een ongekend spectaculaire wending: een jonge gast blies iedereen omver met een ontsnappingsactie die rechtstreeks uit een Hollywoodfilm leek te komen.
BCM: meer dan alleen beats
BCM is geen standaard discotheek. Het is arena, festijn, dansvloer en statement in één. Hier draaien de allergrootsten: Steve Aoki, Joel Corry, DJ Snake, Adam Beyer en de opkomende Anfisa Letyago. Telkens weer gooien ze de tent op stelten met hun hypnotiserende sets. De massa wordt meegesleept in een storm van neonlampen, knetterende bass en extase.
Maar de échte actie? Die spettert soms pas los ná de laatste beat. Terwijl de DJ-booth dooft, wordt de dansvloer ingeruild voor gangen, taxi-rijen en… de voordeur. En daar, op die grens tussen nacht en nacht, ontvouwde zich een onverwacht duel.
De wachtende portier: een levende muur
Je kent ze: mensen met schouders zo breed dat je zou denken dat ze rechtdoor naar Mars kunnen lopen zonder vast te komen zitten. Deze BCM-portier was geen uitzondering. Ruwweg twee meter lang, spieren groot genoeg om een vrachtwagen te tillen, en handen… die konden zomaar gaten slaan in beton. Verwachtend: een menselijke muur, onwrikbaar, onverzettelijk.
De actie: als Usain Bolt op hete kolen
In een typische nacht – vol dronken Britten in sliders, hangende toeristen en fletse shoarmatentverf – gebeurde het. Een jong figuur, waarschijnlijk te dronken voor zijn eigen bestwil, besloot dat hij de nacht nog níet voorbij was. Wat was logischer dan… de portier uitdagen?
Misschien was het voor de grap. Misschien dacht hij dat hij cool genoeg was. Misschien had hij een ander motief. Feit is: hij sprintte recht op de reus af – zoals Usain Bolt op zijn top. In een flits was hij er, voetjes licht als veren, benen sneller dan de muzieksound van binnen.
De ontsnapping: een filmische wending
Normaal eindigt zo’n actie met een harde handdruk, richting stoep. Maar dit keer? Net toen de portier zijn blik even losliet – een tikje arrogantie, een half oog op de weg naar de taxi – sloeg de mini-sprinter toe. Als een wervelwind schoot hij weg, tussen taxi’s, halfduikende toeristen en frietgeur, naar een vrijhaven van licht en schaduw.
Big guy stond verstijfd. Zijn hoofd boog, zijn borst trok adem. 150 kilo aan spieren, maar geen idee waar het ventje was gebleven. Een moment van pure verbazing – in slow motion misschien – gevolgd door luid gejoel van omstanders: “Huh, die klop ik wel even terug…”
Publiek eert de katalysator
Je zou zuinig op ‘m moeten zijn ’t als VVD-stemmer of een klant met te weinig zelfinzicht – maar niets van dat. De omgeving genoot zichtbaar. Jongens rellen kort – hulde, high fives en grijnzen. Niet omdat ze tegen autoriteit waren, maar omdat ze zagen: lef + snelheid > alles wat je met een grote mond kan bereiken.
Even later bleek de natuurwetten bevestigd: soms haalt een kleine gast het van een kolos. En in die ene vlucht gloorde iets wat iedereen in de nacht wel kent: bewondering.
Mallorca’s nachtgevoel: dit maakt het magisch
Dit tafereel vat BCM samen. Bezinning op een dansvloer met Europese trance-elite, en een brullende climax bij de uitgang je kloppend hart doet trekken. Dit is Mallorca: een eiland met contrasten, waar feesten wild kan verlopen, waar adrenaline bruist – niet alleen op de dansvloer, maar in de troosteloze hoekjes bord voor bord, auto voor auto.
