Voor de 18-jarige Jade Kops uit het Westland is nieuws een pijnlijke strijd geworden. Al jaren leidt zij aan een zeldzame, ongeneeslijke vorm van kanker. Wanneer berichten de ronde gaan dat ze nog maar “een paar dagen te leven” heeft, voelt ze zich niet alleen fysiek kwetsbaar — maar vooral emotioneel geraakt. Het “nepnieuws” over haar toestand maakt haar situatie extra zwaar: “Je denkt even: dit is een uitschieter, maar het raakt me op een verkeerde manier, tot diep in mijn hart”, zegt de tiener.
Strijd die jaren duurt
Jade kreeg op 14-jarige leeftijd, in 2021, de diagnose rhabdomyosarcoom in haar keel. Een agressieve spier- en bindweefselkanker die in haar geval weinig kans op genezing bood. De jaren nadien zette zij zich in voor andere jonge kankerpatiënten: ze schreef een boek, stichtte een stichting en gaf interviews over haar leven. Haar vrolijke uitingen, die middenin het overlevingsproces lagen, maakten haar herkenbaar en geliefd.
De ziekte trok fysieke tol: operaties, langdurige behandelingen en forse beperkingen in haar dagelijks leven. Toch bleef Jade publieksgericht, met de wens iets moois achter te laten. Toen eind vorige maand een bericht en een videopost verschenen waarin werd gesteld dat zij nog maar “dagen had” heeft ze direct contact gezocht met haar omgeving. Volgens haar is er geen dergelijke mededeling gedaan door haarzelf of haar familie ‘en toch ging het viraal’.
De impact van nepnieuws
Het verspreiden van berichten over haar imminent afscheid kwam hard aan. Jade voelt zich overspoeld door steunbetuigingen én berichtjes waarin mensen oprecht verdrietig zijn – terwijl zij zich die avond nog levend voelde en de dag erop koffie dronk met familie. “Mensen stuurden kaartjes, bloemen, ik dacht: wat gebeurt hier? Je moet doodsangsten doorstaan om te worden ‘bejammerd’ terwijl je er bent,” vertelt ze.
Voor haar familie en medische team betekent de stroom berichten extra werk. Ze moeten correcties plaatsen, reacties geven, uitleggen dat de verhalen niet kloppen én zorgen dat Jade haar rust behoudt. De tiener geeft aan dat ze op sociale media al die beelden van ‘mijn begrafenis’ zag – terwijl ze in de kinder/jeugdkliniek lag voor haar gebruikelijke therapie. Dat gaf haar “een dubbel gevoel van boosheid, verdriet en machteloosheid”.
Reacties uit regio en zorg
Binnen het Westland en de ziekenhuiswereld wordt het incident gezien als symptomatisch voor de kwetsbare positie van jongeren met ernstige ziekte: hoe een enkel bericht online kan uitgroeien tot een verwarrende storm. Artsen benadrukken dat patiënten met levensbedreigende aandoeningen niet alleen fysieke zorg nodig hebben, maar ook bescherming tegen psychische druk. “Elke week lees of hoor ik over patiënten die vermoeid raken door wat er over hen gezegd wordt online,” zegt een medisch psycholoog.
Jade’s boekpresentatie eerder dit jaar kreeg ruime aandacht: ze presenteerde in februari haar werk op haar verjaardag – een teken van hoop en actie in plaats van louter wachten. Inmiddels is haar stichting actief in het Westland, en meerdere lokale ondernemers ondersteunen haar missie. Het nieuwsvonnis elf maanden later ligt als een onverwachte klap: één virale post, geen feitelijke basis, maar een enorme impact.
Waarom dit bijzondere geval?
De combinatie maakt het bijzonder: een jong, ongeneeslijk zieke tiener die actief in het publieke domein staat, en tegelijk slachtoffer wordt van desinformatie. De term ‘nepnieuws’ klinkt misschien licht, maar voor Jade is het tastbaar: “Ik ben kwaad omdat mijn leven gevoeld wordt alsof het al afgerond is, terwijl ik iedere dag vecht.” Het roept bredere vragen op over hoe persoonlijke verhalen worden gedeeld, en hoe respectloos een boodschap kan zijn wanneer de kern van het nieuws niet klopt.
Het directe gevolg voor Jade
In de weken na de verspreiding van het bericht heeft Jade besloten tijdelijk minder actief te zijn op sociale media. “Ik moet mijn energie bewaren voor mijn lijf,” zegt ze. Haar behandeling gaat door, haar wens blijft: “Dat ik hier iets achterlaat, iets dat anderen helpt”. Haar stichting werkt aan een vakantievilla waar jonge patiënten en hun familie iets kunnen meemaken, in rust en zonder ziekenhuisdruk. Het uitstel van haar eigen ‘laatste dagen-verhaal’ biedt – hoe wrang het ook klinkt – ruimte voor andere intenties.
Maatschappelijke context
Desinformatie over gezondheidsgevallen is niet nieuw, maar juist wanneer het gaat om jonge patiënten, of terminale ziekten, is de schade aanzienlijk. De virale werking van sociale media kan leiden tot onbedoeld trauma. Media-ethici waarschuwen dat het gedeelde bericht het evenwicht verstoorde tussen publiek belang en persoonlijke waardigheid. Volgens hen moet bij dergelijke verhalen niet alleen de bron – “hebben we bewijs?” – centraal staan, maar ook het effect op het individu.
Voor Jade zelf, voor wie het leven al telt in dagen vol behandelstappen, blijft de kernvraag: hoe blijf je mens, ondanks ziekte, ondanks aandacht én ondanks de ongevraagde verhalen van anderen? Haar antwoord is simpel maar krachtig: “Ik ben hier. Ik vecht. En ik wil gehoord worden – niet gejammerd.” In haar situatie, waarin elke dag telt, is dat misschien het meest concrete wat er op dit moment bestaat.
