Toen Zita (35) haar man verloor aan een hersenbloeding, stond ze er ineens alleen voor met haar zoontje Denzel. Wat volgde, was een zware periode van rouw, studie en moederschap — totdat een tot dan toe onbekend stel haar leven veranderde. “Ik dacht: dit hou ik niet vol,” vertelt ze.
Een plotseling verlies
Twee jaar geleden kreeg haar man plotseling een hersenbloeding, net nadat hij als piloot zijn vliegtuig had geland. Hij raakte in coma en overleed een halfjaar later. “Zijn hersenen waren nog wel actief,” vertelt Zita. “Toen onze zoon Denzel een keer naast hem kwam liggen, sloeg hij nog zijn arm om hem heen. Maar daarnaast kon hij eigenlijk niets meer.”
Hun zoon was pas vier jaar oud. “Hij had een superactieve vader, met engelengeduld. Ineens stond ik er alleen voor: zorgen voor een peuter, rouwen én mijn studie geneeskunde afronden. Ik had hier geen familie en weinig vrienden. Mijn hoofd zat zó vol. Ik dacht echt: dit hou ik niet vol.”
Hulp uit onverwachte hoek
Na lang aarzelen besloot Zita hulp te zoeken via Buurtgezinnen, een organisatie die gezinnen in nood koppelt aan gezinnen die steun kunnen bieden. “Ik volgde Buurtgezinnen al op Instagram, maar dacht steeds: ik ben hoogopgeleid, ik moet dit zelf kunnen. Anderen hebben het harder nodig.”
Tot ze op een dag niet meer kon. “Ik stuurde: ‘Kunnen jullie helpen? Ik red het niet alleen.’” Kort daarna werd ze gekoppeld aan Susanne en Martijn, een bewust kinderloos stel dat toevallig tegenover haar woont. “Vanaf het eerste moment voelde het goed. Denzel sprong meteen op de stoel naast Suus, alsof hij wist: dit klopt.”
“Ik kon weer even ademhalen”
Voor Zita betekende de steun vooral rust. “Eén middag sporten of gewoon even ademhalen gaf me de energie om weer de moeder te zijn die ik wilde zijn. Dankzij hen kon ik ook therapie volgen. Ik ben niet alleen mama, ik ben ook Zita — dat besef kreeg ik terug.”
Ook voor Denzel bleek de band met Martijn waardevol. “Hij voetbalt met hem, iets wat ik zelf niet snel zou doen. Hij komt altijd terug alsof hij op avontuur is geweest. Die mannelijke energie doet hem goed.”
Een jaar na haar depressie kan Zita weer voorzichtig vooruitkijken. “Natuurlijk mag je kind verdriet zien, maar een moeder die elke dag huilt — dat kan ook niet. Dankzij Suus en Martijn voel ik me minder alleen. Ze geven Denzel een veilige plek, en mij de ruimte om op te krabbelen.”
“Elke woensdag komt Ravi bij ons spelen”
Ook Elles (56) en haar partner Wout (66) uit Hillegersberg zetten hun huis open voor een kind dat extra aandacht kan gebruiken. Al een jaar lang komt de kleuter Ravi elke woensdag bij hen thuis.
Ravi groeit op bij zijn alleenstaande moeder, die het zwaar heeft. “Ik wilde iets doen wat maatschappelijk zinvol is,” vertelt Elles. “Geen hobby voor mezelf, maar iets waar iemand anders beter van wordt.”
Een klik vanaf het eerste moment
Via Buurtgezinnen werd ze gekoppeld aan Ravi’s moeder. “Ik ben zelf ook een tijd alleenstaande moeder geweest, maar ik had familie en buren om me heen. Zij heeft dat allemaal niet. Hoe red je dat in je eentje, in een flat, zonder vangnet?” zegt Elles.
Bij de eerste ontmoeting klikte het meteen. “Ravi is levendig, nieuwsgierig en heerlijk ondeugend. Hij voelt zich hier inmiddels helemaal thuis. Soms blijft hij zelfs een nachtje slapen. Hij noemt mijn zoons ‘de grote jongens’. Toen mijn zoon Lars hem een keer naar bed bracht, kroop Ravi tegen hem aan. Lars kwam beneden met tranen in zijn ogen en zei: ‘Je kunt er gewoon niets aan doen waar je wieg staat.’ Dat was een pijnlijk, maar belangrijk besef.”
Kleine stappen, groot verschil
De invloed van het steungezin is groot. “Ravi had een spraakachterstand en kon nog niet naar school, maar hier maakte hij ineens grote sprongen,” vertelt Elles. “Zelfs tandenpoetsen, waar zijn moeder dagelijks strijd over had, is bij ons een feestje geworden. We zetten een tandenpoetsliedje op, en als het lukt, juichen we allebei alsof hij de beker heeft gewonnen. Wij hebben de energie die zijn moeder niet altijd heeft.”
Buurtgezinnen laat zien wat er kan gebeuren als buren elkaar écht helpen. Of het nu gaat om Zita, die steun vond bij een onbekend stel, of om kleine Ravi, die wekelijks warmte vindt in een ander gezin — soms kan een beetje hulp het verschil maken tussen overleven en weer durven leven.
